Donderdag 1 maart. Na de inspannende dag van gisteren heb ik eigenlijk geen vastomlijnde plannen vandaag. In ieder geval wat rustiger aan doen. Om 10 uur op pad gegaan. Eerst door Halls Gap, een straat met een paar winkeltjes, restaurantjes en een grote camping, naar het noorden gelopen. Fyans Creek overgestoken en via de andere kant van het riviertje de Boronia track ingegaan. Dus eigenlijk weer terug. Mooi pad, heerlijk weer, wat wil je nog meer. Via dit pad kon je een eind ten zuiden van Halls Gap weer terug. Toen kwam ik bij de afslag naar de Boronia Peak. 2,4 km en 260 m stijgen. Je weet natuurlijk niet hoe het pad wordt, maar ik dacht, ik loop er in en zie wel tot hoe ver ik kom. Bij iedere bocht wil je dan toch weten wat er verder is. Opeens een mooi uitzicht aan de andere kant van de kam. Rustig verder gegaan, redelijk pad met af en toe wat hoge stappen, maar veel makkelijker dan gisteren. Twee keer gestopt om koffie te maken. In het begin 3 Canadezen gezien, maar die gingen niet omhoog. En dan zie je ineens dat het nog 30 m is en 7 m stijgen. Maar wel een steil handen en voeten paadje. Toen kon ik het toch niet laten helemaal tot het einde te gaan. Boven een schitterend uitzicht naar twee kanten. Een van die bergen moest de Pinnacle van gisteren zijn, maar ik kon zelfs met de verrekijker niet ontdekken welke het was. Ik had er vanaf de splitsing 2 uur over gedaan. Terug was het eerste stukje even lastig maar daarna was ik in een uur weer beneden. Ben de hele weg 2 mensen en 4 Kangaroos tegengekomen. De weg vervolgt, riviertje overgestoken en weer terug naar mijn huisje. Het was dus niet zo rustig gegaan als ik me voorgenomen had, maar ik had wel een voldaan gevoel. Morgen weer verder, ruim 300 km. Ik ben van plan om via de McKenzie Falls te gaan. Hopelijk heb ik morgen betere WiFi om de foto’s te laten zien. Sterkte allemaal met de kou.