Alleen de verhalen van gisteren en vandaag kan ik plaatsen. Foto’s komen later.

Woensdag 7 maart. Deze keer ben ik voor het eest blij dat ik weer verder kan. Je spreekt niemand als je in zo’n eenzaam huisje zit, ook al is het nog zo mooi. Om ongeveer half negen naar het noorden vertrokken. Na de Clare Valley, met nog veel bomen en wijngaarden wordt het langzamerhand weer kaler. Ik kom af en toe een auto tegen of van die grote trucks met dubbele aanhanger. Wat rijden die verschrikkelijk hard. In Jamestown uitgestapt om even rond te kijken en de benen te strekken. De hele winkelstraat op en neer gelopen en op het laatst kwam ik toch een grote patchwork en quilt winkel tegen. En dan moet ik natuurlijk even naar binnen lopen. Wat een keuze! Een leuke voering voor de rugzak van Sven gevonden en mezelf een pakketje aboriginals stofjes cadeau gedaan. Ook nog een heel gesprek gehad met een mevrouw uit West Australië, die het ook niet kon laten hier te kijken. Toen ik vanochtend wegreed was het 21 graden en de temperatuur loopt al aardig op. Het waait hard en er komen wat wolkjes in de lucht. Als ik buiten de auto komt zoemen er steeds hinderlijke vliegen om me heen. In de verte zijn nu meer bergen te zien en het landschap wordt grijzer met een rood/bruine ondergrond. TomTom heeft denk ik ook last van de warmte, want hij geeft voortdurend aan dat ik maar 50km/h mag rijden, terwijl dat toch echt niet zo is. Onderweg af en toe in kleine plaatsjes gestopt om een foto te maken. Regelmatig zie je nu een bord met “Floodway”. Dat is een lager stuk weg waar kennelijk wel eens water staat. Je kunt dan aan een peilstok zien hoe diep het is. Nu is alles echter kurkdroog. Ook zie ik weer veel resten van dode Kangaroos. Ik moest trouwens een keer afremmen omdat er 3 over de weg sprongen. Dan ben ik eindelijk bij de afslag naar Rawnsley Park Station. Er staan hier een aantal cabins aan elkaar en ik krijg nr.14 met een carport er naast. Zien er leuk uit en bieden precies wat je nodig hebt. Ontbijtspullen zijn er ook. Het was inmiddels 34 graden geworden en erg droog en stoffig met een stevige wind. Binnen de airco aangezet om het in ieder geval vannacht wat koeler te hebben. Kennis gemaakt met de buren uit Engeland. ‘s Avonds naar Alison Saddle gelopen om naar de zonsondergang te kijken en de weerschijn daarvan op de bergen. Was erg mooi. De Engelse buren waren er ook en ze gaan morgen ook mee met de 4WD tour. Ik was moe en ben vroeg naar bed gegaan. Maar om 12 uur was ik wakker en ben even buiten gaan kijken. Wat een sterrenhemel zeg, schitterend.

Donderdag 8 maart. Om 8:20 uur met de buren gemeld bij de receptie waar Toni klaarstaat met zijn Toyota 4WD. Vraagt natuurlijk waar we vandaan komen en ja hoor, hij is zelf geboren in Geertruidenberg en als baby naar Australië geëmigreerd. Hij spreekt nog 3 woorden Nederlands en het kost mij veel energie om zijn Australische Engels te verstaan. Er zijn geen andere deelnemers dus we rijden met z’n vieren eerst een stuk naar het noorden over de Flinders Range Way. Dan gaan we links een gravelweg in door de Bunyeroo en Brachina Gorges. Dit zijn smalle dalen die door een rivier uitgesleten zijn. We stoppen bij hele oude “gum trees” (andere naam voor eucalyptus) en krijgen uitleg over een hele rare boom, de “wekke”. Hier snap ik het verhaal niet helemaal. Als ik weer beter internet heb zoek ik het op. Ondertussen wordt er regelmatig gestopt voor Kangaroos, waar ook weer allerlei soorten van zijn. Verder zien we emu’s en grote adelaars. De meeste bergen zien er uit als allemaal laagjes onder een hoek van 45 graden. We drinken koffie op een campsite. In de Brachina Gorge worden we gewezen op allerlei fossielen. Dan komen we weer op een verharde weg (B83) en rijden een stuk naar het noorden over de Parachilna vlakte. Hier begint het al de woestijn te lijken. We lunchen in het Prairie Hotel in Parachilna. Ik heb hier kamelenworst, emutartaar en kangaroobiefstuk gegeten. Keurig in ieder stukje een vlaggetje met wat wat is. Moet je toch een keer gedaan hebben vind ik. Buiten het hotel zie je nog de resten van het station van de oude spoorlijn naar Alice Spring, in het hart van Australië. Verder over gravel naar Blinman (waar nog 18 mensen wonen) en de daarbij behorende oude kopermijn. Daarna naar een berg die op de Chinese muur lijkt en tenslotte nog een uitzichtpunt (Stokes Hill Lookout). Om 5 uur waren we weer terug. Het was een hele mooie en leerzame dag, om zo iets van deze omgeving te zien. Volgens Toni was het vandaag wel 36 graden, maar ik heb er weinig last van gehad, ook omdat er steeds nog veel wind is en in de auto de airco aan was. Er zijn hier vlakbij een aantal wandelingen uitgezet en die wil ik morgen gaan doen. Maar wel zo gauw het licht is, anders wordt het te warm.