Daar zit ik dan met een verstuikte enkel in Tasmanië. Dat is verschrikkelijk balen. Vanochtend ging ik, voordat de Skybus om 10 uur zou komen, nog een rondje om lopen. Op 200 m voor ik weer terug was struikelde ik en verzwikte mijn enkel. Waarschijnlijk over een putje. Mijn enkel werd meteen erg dik, dus dat was foute boel. Verder gestrompeld want ik moest met die bus mee. Geprobeerd te koelen met een flesje koud water en zo veel mogelijk met het pootje omhoog. Kortom, de hele dag moeilijk gelopen en het ging steeds meer zeer doen. Op het vliegveld maar een tube arnica zalf gekocht. Moest natuurlijk ook weer in een plastic zakje voor de security.  De vlucht naar Tasmanië was maar ruim een uur en ik heb wel genoten van het mooie uitzicht. Het was wel wat bewolkter af en toe en ik heb Melbourne niet meer zien liggen, omdat ik rechts in het vliegtuig zat. Misschien op de terugweg?  Op het vliegveld van Hobart mijn auto opgehaald. Een Kia Rosa met nog geen 8000 km op de teller. Omdat het reisbureau doorgegeven had dat ik allergisch voor huisstof ben, kreeg ik een bijna nieuwe auto. Top. Gelukkig ging autorijden wel goed met mijn zere pootje. Ja, het is mijn rechter en die heb je in een automaat alleen maar nodig. Om ongeveer 17 uur aangekomen bij Brightwater B&B ten zuiden van Hobart. Links rijden was weer even wennen, maar het ging goed, ook dankzij de TomTom. Ik heb hier een mooi onderkomen met uitzicht op de North West Bay en de keuze uit drie soorten ontbijt (continentaal, Aziatisch en  Aussie). Ik ben hier drie nachten, dus ik kan ze allemaal uitproberen. Aangezien ik geen zin meer had uit eten te gaan heb ik wat bij de supermarkt gehaald. Kan hier niet echt koken maar er is wel een keukentje met magnetron. Na het eten nog even buiten geweest en wat foto’s gemaakt. Inmiddels is het donker en ga ik zo mijn hemelbed maar eens opzoeken. Bedankt voor alle leuke reacties.