Dinsdag 6 februari: Na mijn Aussie ontbijt (lijkt op het Engelse) heb ik mijn auto Mount Wellington laten beklimmen. Kwam wel goed uit nu, dat er een weg naar toe liep. Onderweg vond de TomTom het leuk me een smal gravelweggetje op te sturen. Gelukkig waren er geen tegenliggers en liep het goed af. Halverwege een uitzichts stop gemaakt. Daar kwam ik twee Nederlanders tegen die met Tasmaanse familie onderweg waren. Hierna zouden ze nog 6 weken naar NZ, ongeveer zelfde reis als ik maakte met hetzelfde reisbureau. Verder gereden naar boven door veel bos met eucalyptus bomen. Dat ruik je steeds. Boven (1271 m) was een parkeerplaats en verschillende mooie uitzichtpunten over Hobart. Daar wat heen en weer gestrompeld en foto’s gemaakt. Er zijn bijzondere rotsformaties en het ruikt hier naar thijm. Mijn voet begon weer aardig zeer te doen, ondanks de hoge schoenen. Kalm aan weer terug gereden en in Kingston bij de Woolworth boodschappen gedaan. Terug in mijn huisje zag ik dat mijn voet nu aan twee kanten aardig blauw is geworden. Maar om nu de hele middag hier te blijven had ik ook geen zin in. Dus een rondje over dit schiereiland gereden en een tijd op het strandje van Tinderbox gezeten. Het is zo warm, dat je haast niet in de zon kunt zitten. De rest van de dag zoveel mogelijk met de voet omhoog gezeten.

Woensdag 7 februari: Eerst een Aziatisch ontbijt. Noedels met kip en groenten in een rode saus. Smaakte goed, maar om dat nu iedere morgen te eten mwa...Vandaag staat er een boottocht bij Bruny Island gepland. Ik moet om 8:30 in Kettering zijn waar ik opgehaald wordt met een bus. Deze gaat op de ferry om in 10 minuten naar Bruny Island te varen. We rijden daarna over het noordelijk deel naar The Neck. Dit is een smalle verbinding met het zuidelijke deel van het eiland. Daar is een trap met 236 treden naar een uitzichtpunt, die ik toch maar beklommen heb. Ging best goed met het pootje. Alleen was het bomvol met mensen boven, dus maar weer terug. Weer verder met de bus naar Adventure Bay. Hier lagen drie boten klaar voor elk 43 personen. Het was helemaal volgeboekt. En het weer was heel goed, weinig wind en alleen maar zon. Om 11 uur vertrokken. We moesten allemaal een rode regencape aantrekken. Waarom, bij dit weer? Nou, dat merkten we later wel toen we met een snelheid van 70 km/h over het water stuiterden. Onderweg werd de boot steeds stilgelegd bij allerlei bezienswaardigheden, zoals bijzondere rotsformaties en de Breathing Rock (een gat in de rotsen waar steeds een waterexplosie doorheen komt). Hier kwam de regencape ook goed van pas. Ik kon niet alle uitleg goed volgen want dat Tassie Engels is heel anders dan mijn schoolengels. Bij de zuidelijkste punt, na zo’n 35 km varen waren ook veel zeehonden, die verschrikkelijk stonken. Op de terugweg gingen we sneller en zijn nog twee keer gestopt omdat er dolfijnen rond de boot zwommen. Om 14 uur geluncht in Adventure Bay en daarna de hele bus, ferry en autorit in omgekeerde richting. Kortom, het was een prachtige dag en ik heb enorm genoten. Morgen weer verder, ongeveer 200 km rijden, dus dat is te doen.