Zaterdag 24 febr. Na weer een heerlijk ontbijt om 9 uur vertrokken richting het westen, verder over de Great Ocean Road. Het was al 24 graden, maar de voorspellingen waren dat het zou gaan regenen en alleen maar kouder zou worden. Mijn gastvrouw had me allerlei adviezen gegeven waar ik onderweg moest stoppen. Ze heeft gisteren avond nog een rondje met me gereden om Kangaroos en koala’s te spotten, maar ook toen hebben we niets gezien. Als eerste bij Kenneth River, Koala café. Daar zouden zeker koala’s zitten. Nou mooi niet. Dus weer verder en gestopt bij Cape Patton. Daar zag je het slechte weer al aankomen. In Apollo Bay wat boodschappen gedaan (ik heb de komende 6 dagen selfcatering) en een lekkere grote cappuccino gedronken. Toen ging de weg het binnenland in en ik had een wandeling gepland, de Maits Rest Rainforest trail. Een 800 m lang pad door een tropisch regenwoud met 300 jaar oude bomen. Het was inmiddels gaan regenen maar niet erg hard dus ik heb de wandeling toch gedaan. Was erg mooi. Even verder kon je via de C157 naar het Cape Otway Lighthouse. Dat was nog 12km. Het is de oudste vuurtoren van Australië. Daar aangekomen zag je nog niets van die toren en je moest bijna 20 dollar betalen om in het park te kunnen. Ik verwachtte met dit weer toch niet veel te zien, dus ben maar weer teruggereden over de overig erg slechte weg. Later las ik op internet meer negatieve reacties, dus mijn besluit bleek wel goed te zijn. Op de B100 verder door veel regenwoud en het regende ook nog steeds. Niet zo raar eigenlijk toch! Uiteindelijk kwam ik weer bij de kust en het was inmiddels droog geworden. Daar moesten ergens de twaalf apostelen zijn. Dat zijn rotsen van kalkzandsteen en die steken voor het zandstrand op uit de zee. Er staan er trouwens nog maar acht want ze verdwijnen langzaam door de beukende oceaan. Bij Gipson Step was de hele weg aan beide kanten over een paar kilometer afgezet met dranghekken. Je werd naar een parkeerplaats geleid door verkeersregelaars en van daaruit kon je een deel van die apostelen zien. Een paar kilometer verder was een nog grotere parkeerplaats en daar kon je en wandeling naar een platform aan de kust maken om die rotsen nog beter te zien. Het was indrukwekkend om te zien, maar wat was het er druk. Het is natuurlijk een toeristische attractie, maar dat is toch niet zo mijn ding. Ik had eigenlijk liever op het strand daar bekenden gelopen. Tot nu toe was het vrij druk op de weg, maar na Port Campbell werd dat ineens minder. Weer een stuk heuvelachtig en dor landschap, weg van de kust. Om ongeveer half vijf was ik net voorbij Port Fairy bij mijn volgende onderkomen. Een kamer met kitchenette en grote ramen met uitzicht op de oceaan, vlak bij het strand. Het waait hard en het is niet echt warm. Wel een mooi gezicht die golven die ik vanuit mijn luie stoel kan bekijken. Er zitten hier veel grote zwarte krekels. Net zat er zelfs een binnen. Horren dus goed dicht houden. Net nog even naar het strand gelopen en daar barste het op dat moment van die beesten. Hoop dat ze overdag weg zijn, want ik wil morgen een strandwandeling maken.