Zaterdag 3 maart. Ik weet niet hoe warm het wordt vandaag, maar als ik buiten aan mijn ontbijt zit is het een strak blauwe lucht en de zon geeft al aardig warmte. Van mijn gastvrouw gisteren al een idee gekregen voor een wandeling. Moet ik wel 23 km voor terug rijden. Ik besluit eerst naar de VVV in Tintinara te gaan, dat 3 km de andere kant op ligt. Volgens die mevrouw daar is de wandeling die ik op het oog heb al twaalf jaar niet meer onderhouden. Ik ga het toch proberen want veel alternatieven zijn er hier niet. Ja, een rondje om een meertje van een half uurtje. Dus weer 23 km terug, laatste 4 km weer gravelweg. Ik kom bij een parkeerplaats aan de rand van het Ngarkat Conservation Park. De wandeling staat aangegeven en heet de Tyms Lookout Hike. Op het bord staat dat je $ 6,50 moet betalen. Je moet het eigenlijk online van te voren betalen, maar er is hier geen bereik. Dichter bij de highway wel zeggen ze. Dat is me te ingewikkeld. Er is hier niemand te zien, dus waag ik het er maar op. Het pad is goed te volgen en loopt slingerend tussen laag struikgewas door. Ik zie nergens voetstappen, alleen sporen van dieren. Het staat ook op Maps.me, dus verdwalen kan ik niet. Het is een rondje van 5 km en daar zou je 2,5 uur over doen. Dwars door dat rondje loopt een 4WD track en als ik die na ruim een half uur bereik, besluit is via die weg terug te gaan. Het is te warm en de zon brand behoorlijk. Ik had verwacht meer onder bomen te lopen, maar er is alleen maar lage begroeiing. Het is nog 2 km en het laatste stuk lijkt het strand wel, zoveel mul zand. Dus na ruim een uur ben ik weer bij de auto terug en heb nog steeds niemand gezien. Ik vind dat ik wel een ijsje verdiend heb en rijd terug naar Tintinara. Is ook makkelijker met afslaan straks, want dan kom ik van de andere kant. Als wandelcontroleur kon ik het natuurlijk niet nalaten die mevrouw van de VVV even te informeren dat de route nog prima is. Ze was er erg blij mee. Eigenlijk kun je dit beter in het voorjaar doen zei ze. En ik moest de wandeling om het meertje ook nog maar even doen. Wat ik toen ook nog maar gedaan heb. Vervolgens heb ik maar weer eens benzine gehaald. Dat is het enige in Australië dat goedkoop is, € 0,78 omgerekend hier. In Tasmanië was het wel iets meer, maar altijd nog onder de euro. Later kwam ik een hele beschrijving van de wandeling tegen en had ik eigenlijk het andere stuk moeten lopen. Daar stond allerlei uitleg bij over de Mallee bomen. Jammer, maar het is niet anders. Morgen moet ik weer verder. In de auto zag ik dat het 26 graden was. Er staat behoorlijk wat wind en het is een hele droge warmte. De boerderij, waar ik ben is een rundvee en schapen bedrijf. Het heeft een oppervlak van ongeveer 3 x 10 km. Ongelofelijk, je kunt het einde van je land niet eens zien. En dan is deze nog maar klein. Er zijn boerderijen die nog 3 x zoveel land hebben. De rest van de middag lekker in de schaduw gezeten. Verhaaltje schrijven, wat lezen en route voor morgen uitzoeken. Het is hier wel uit te houden. Ben blij dat ik die kou bij jullie ontloop.