Laatste verslag

Maandag 12 maart. Vanuit Hongkong mijn laatste verhaaltje. Gisteren ochtend vroeg een lange wandeling gemaakt van uit mijn appartement door het Mount George Conservation Park. Een gedeelte van de Heysen Trail gelopen. Dat is een langeafstand wandeling van 1200 km en het begin ervan heb ik deze week bij Flinders Station gezien. Ook een stuk van de Women Pioneer Trail gelopen. Ik was hier in de Adelaides Hills, ongeveer 20 km van Adelaide. Ik had eerst het plan de stad nog in te gaan, maar het zou er 30 graden worden en hier in de heuvels 25. Dus ben ik ‘s middags maar naar Stirling gereden en heb daar wat gegeten. Daarna mijn koffer gepakt voor de thuisreis. Ik moest vanochtend om 5 uur weg om op tijd op het vliegveld te zijn. Het voordeel is dan dat het verkeer erg rustig is. Na een lange afdaling de auto ingeleverd en toen begon het lange wachten. Tijdens de eerste vlucht had ik een gezellige buurvrouw uit Hongkong. Het vliegveld van Hongkong is heel groot. Een grote hal van ongeveer een kilometer lang en vier zijtakken van elk 500 m. Dus ik kan nog een eindje wandelen vandaag.
Nogmaals allemaal bedankt voor jullie meeleven en wie weet komt er nog een keer een vervolg ergens anders vandaan.

Naar Aldgate

Zaterdag 10 maart. Vandaag 425 km naar het zuiden gereden en de temperatuur liep onderweg van 21 graden op naar 37. Strak blauwe lucht en de eerste 50 km heb ik niemand gezien. Wel een emu, die parmantig de weg overstak. Ik zag hem al van verre, dus kon tijdig stoppen. Meestal hollen ze hard weg, maar deze liep heel eigenwijs rustig langs de weg verder. Even later moest ik hard remmen voor een Kangaroo die plotseling voor mijn auto opdook. Het ging gelukkig net goed en hij sprong de berm in. Als je een Kangaroo langs de weg ziet zitten moet je altijd langzaam gaan rijden, want je weet nooit welke kant ze opgaan. Moest wel even bijkomen van de schrik. In Orroroo wilde ik een cappuccino halen, maar het koffieapparaat deed het niet. Misschien over 10 minuten zeiden ze. Wat rondgelopen en na een kwartier weer gevraagd. Maar helaas, nog steeds niet. Even verder zat nog een coffee shop (iets anders dan in Nederland, hier schenken ze echt koffie) en ben toen daar maar heengegaan. Leuk om te zien hoe de plaatselijke bevolking daar zit te koffieleuten. En wat een inrichting. Ze verkopen er van alles. De weg vandaag was een heel stuk dezelfde als woensdag, maar dan de andere kant op. En toch ziet alles er dan weer heel anders uit met de zon nu achter me. Wat een kleuren en wat een ruimte. Het is haast niet op foto vast te leggen. Ik zag nu ook dat er uitgestrekte graanvelden zijn met mooie maaibanen . Alle graan is al geoogst, het is hier bijna herfst. In Clare, bij de bekende Woolworth nog een maaltijd salade gekocht. Na Roseworthy de A20 op en verder naar het zuiden. Een drukke weg met veel verkeerslichten en toen was ik eindelijk bij mijn laatste onderkomen. Er was niemand te vinden en ik heb een paar keer aangebeld. Gelukkig kwam na 5 minuten de gastvrouw aanrijden, die gelijk zei “you must be Ria”. Een schitterende kamer met grote ramen die uitkijken in het bos. Ze had de airco al aangezet. Ook is hier goede WiFi, zodat ik weer helemaal bij ben met de foto’s op mijn blog. Morgen nog één dag hier in de buurt en dan maandag naar huis. Allemaal weer bedankt voor jullie reacties en ook diegene die liever niet op deze manier reageren, ik hoop dat jullie meegenoten hebben.

Rawnsley Park wandelingen

Vrijdag 9 maart. Vanochtend om 7:20 uur vertrokken voor de wandelingen. Eerst naar Pines Cove via het Alison Saddle. Over een bergkam naar een soort grot. Daarna afgedaald door en pine bos. In het begin loop ik nog in de schaduw. De zon komt net op en het is half bewolkt. De markering is meestal goed, maar je moet wel uitkijken, want er lopen heel veel Kangaroo paadjes. Elke 200 m staat er een paaltje met daarop het aantal km dat je nog te gaan hebt. Dus verdwalen kun je niet echt en ik heb natuurlijk Maps.me, waar deze hele route op staat. Dan kom ik bij Kangaroo Gap Lookout. Daar op een bankje koffie gemaakt, want ook hier zijn geen koffietentjes. Toen besloten om ook nog de Glem Corner route te volgen. Een mooi paadje langs de bergflank. Op het laagste punt tussen twee bergen door naar de andere kant van de berg en terug tot aan het caravan park. Daar kom ik zowaar een hele Australische familie tegen die hier een weekend zijn. Het schijnt maandag een of andere feestdag te zijn, dus een lang weekend. Al pratende loop ik met ze mee en let daardoor niet op. Ineens ben ik weer bij Kangaroo Gap Lookout. Nou ja, het was gezellig. Dus maar weer terug en via de receptie, waar ik gemeld heb dat ik weer terug ben, naar mijn cabin. 4 uur onderweg geweest. Het was inmiddels weer aardig warm geworden, maar ik had het meeste last van de vliegen, die als maar om je hoofd zoemen. Die mensen hadden een netje om over hun hoed en gezicht te doen. Had ik eerder moeten weten. Toni zij gisteren nog dat het lijkt of alle Australiërs naar je zwaaien, maar dan jagen ze de vliegen weg. Onderweg weer veel foto’s van de vergezichten gemaakt. Het was een heerlijke wandeling.

Flinders Station Park

Alleen de verhalen van gisteren en vandaag kan ik plaatsen. Foto’s komen later.

Woensdag 7 maart. Deze keer ben ik voor het eest blij dat ik weer verder kan. Je spreekt niemand als je in zo’n eenzaam huisje zit, ook al is het nog zo mooi. Om ongeveer half negen naar het noorden vertrokken. Na de Clare Valley, met nog veel bomen en wijngaarden wordt het langzamerhand weer kaler. Ik kom af en toe een auto tegen of van die grote trucks met dubbele aanhanger. Wat rijden die verschrikkelijk hard. In Jamestown uitgestapt om even rond te kijken en de benen te strekken. De hele winkelstraat op en neer gelopen en op het laatst kwam ik toch een grote patchwork en quilt winkel tegen. En dan moet ik natuurlijk even naar binnen lopen. Wat een keuze! Een leuke voering voor de rugzak van Sven gevonden en mezelf een pakketje aboriginals stofjes cadeau gedaan. Ook nog een heel gesprek gehad met een mevrouw uit West Australië, die het ook niet kon laten hier te kijken. Toen ik vanochtend wegreed was het 21 graden en de temperatuur loopt al aardig op. Het waait hard en er komen wat wolkjes in de lucht. Als ik buiten de auto komt zoemen er steeds hinderlijke vliegen om me heen. In de verte zijn nu meer bergen te zien en het landschap wordt grijzer met een rood/bruine ondergrond. TomTom heeft denk ik ook last van de warmte, want hij geeft voortdurend aan dat ik maar 50km/h mag rijden, terwijl dat toch echt niet zo is. Onderweg af en toe in kleine plaatsjes gestopt om een foto te maken. Regelmatig zie je nu een bord met “Floodway”. Dat is een lager stuk weg waar kennelijk wel eens water staat. Je kunt dan aan een peilstok zien hoe diep het is. Nu is alles echter kurkdroog. Ook zie ik weer veel resten van dode Kangaroos. Ik moest trouwens een keer afremmen omdat er 3 over de weg sprongen. Dan ben ik eindelijk bij de afslag naar Rawnsley Park Station. Er staan hier een aantal cabins aan elkaar en ik krijg nr.14 met een carport er naast. Zien er leuk uit en bieden precies wat je nodig hebt. Ontbijtspullen zijn er ook. Het was inmiddels 34 graden geworden en erg droog en stoffig met een stevige wind. Binnen de airco aangezet om het in ieder geval vannacht wat koeler te hebben. Kennis gemaakt met de buren uit Engeland. ‘s Avonds naar Alison Saddle gelopen om naar de zonsondergang te kijken en de weerschijn daarvan op de bergen. Was erg mooi. De Engelse buren waren er ook en ze gaan morgen ook mee met de 4WD tour. Ik was moe en ben vroeg naar bed gegaan. Maar om 12 uur was ik wakker en ben even buiten gaan kijken. Wat een sterrenhemel zeg, schitterend.

Donderdag 8 maart. Om 8:20 uur met de buren gemeld bij de receptie waar Toni klaarstaat met zijn Toyota 4WD. Vraagt natuurlijk waar we vandaan komen en ja hoor, hij is zelf geboren in Geertruidenberg en als baby naar Australië geëmigreerd. Hij spreekt nog 3 woorden Nederlands en het kost mij veel energie om zijn Australische Engels te verstaan. Er zijn geen andere deelnemers dus we rijden met z’n vieren eerst een stuk naar het noorden over de Flinders Range Way. Dan gaan we links een gravelweg in door de Bunyeroo en Brachina Gorges. Dit zijn smalle dalen die door een rivier uitgesleten zijn. We stoppen bij hele oude “gum trees” (andere naam voor eucalyptus) en krijgen uitleg over een hele rare boom, de “wekke”. Hier snap ik het verhaal niet helemaal. Als ik weer beter internet heb zoek ik het op. Ondertussen wordt er regelmatig gestopt voor Kangaroos, waar ook weer allerlei soorten van zijn. Verder zien we emu’s en grote adelaars. De meeste bergen zien er uit als allemaal laagjes onder een hoek van 45 graden. We drinken koffie op een campsite. In de Brachina Gorge worden we gewezen op allerlei fossielen. Dan komen we weer op een verharde weg (B83) en rijden een stuk naar het noorden over de Parachilna vlakte. Hier begint het al de woestijn te lijken. We lunchen in het Prairie Hotel in Parachilna. Ik heb hier kamelenworst, emutartaar en kangaroobiefstuk gegeten. Keurig in ieder stukje een vlaggetje met wat wat is. Moet je toch een keer gedaan hebben vind ik. Buiten het hotel zie je nog de resten van het station van de oude spoorlijn naar Alice Spring, in het hart van Australië. Verder over gravel naar Blinman (waar nog 18 mensen wonen) en de daarbij behorende oude kopermijn. Daarna naar een berg die op de Chinese muur lijkt en tenslotte nog een uitzichtpunt (Stokes Hill Lookout). Om 5 uur waren we weer terug. Het was een hele mooie en leerzame dag, om zo iets van deze omgeving te zien. Volgens Toni was het vandaag wel 36 graden, maar ik heb er weinig last van gehad, ook omdat er steeds nog veel wind is en in de auto de airco aan was. Er zijn hier vlakbij een aantal wandelingen uitgezet en die wil ik morgen gaan doen. Maar wel zo gauw het licht is, anders wordt het te warm.

In the outback

Hallo allemaal. Ik ben nu 400 km ten noorden van Adelaide. Het is hier 34 graden. Jullie horen tot zaterdag even niets van me, omdat hier een hele slechte en beperkte WiFi is. Tot dan.

Seven Hill

Dinsdag 6 maart. Vandaag een beetje culturele dag. Naar Seven Hill gereden en daar de oudste wijngaard hier in de buurt bezocht. Gesticht door de Jezuïeten in 1851. Er is een hele wandeling uitgezet langs allerlei oude gebouwen, kapelletjes en ruïnes. Er is ook een grote kerk (St. Aloysius) en een 50 jaar oud pijnbomen bos, dat speciaal aangeplant is voor het hout, als verpakkingsmateriaal. En natuurlijk heel veel druiven. Zo te zien zijn ze nog niet helemaal rijp. Het is er erg rustig en ik kom alleen 5 andere toeristen tegen. Drie daarvan zijn Nederlanders op familie bezoek. Zo leuk, als je in het Engels begint en vraagt waar ze vandaan komen. Er loopt door dit dal een fiets/wandelweg, de Riesling trail, over het traject van een oude spoorbaan. Vanaf Seven Hill ben ik over dit pad een eind naar het zuiden gelopen. Wilde langs de weg weer terug maar heb er toch maar vanaf gezien en ben dezelfde weg terug gegaan. Het weer is nog steeds heel zonnig en warm, maar er staat wel vrij veel wind. Vanmiddag vond ik het te warm om in de zon op het terras te zitten. Later nog een stukje naar het Skillogalee restaurant gelopen. Morgen nog 300 km noordelijker een stukje de outback in. Ben benieuwd, schijnt daar weer heel anders te zijn. Het wordt weer boven de 30 graden. En dan schiet het al weer op. Nog twee adressen en dan maandag morgen vroeg op om naar het vliegveld van Adelaide te gaan. Maar daar denk ik nog maar even niet aan.

Clare Valley

Maandag 5 maart. Vanochtend na een uitgebreid ontbijt gaan lopen naar Spring Gully Conservation Park. Eerst even netjes opgezocht of je hier fee moet betalen. Maar wat blijkt, wandelaars in alle nationale parken in South Australia hebben vrij toegang. Die vorige was nog in Victoria. Alleen als je er kampeert moet je betalen. Eerst een asfalt weg, later gravel tot een kleine parkeerplaats. Ben één meneer uit Perth tegengekomen die de weg kwijt was. Kon ik hem mooi even helpen met mijn Maps.me. Het hek naar het park zit op slot met een grote ketting. Gelukkig zie ik even later een hele nauwe doorgang, waar je overdwars net door kon. Paadje gevolgd naar de Cascades. Een waterval, die nu natuurlijk droog staat, want hij ontstaat door regenwater en het is hier nu heel droog. Ik las op een bord dat er hier 8 soorten eucalyptus bomen stonden. Of je de verschillen kon zien? Nou, ik niet maar het blijft wel heel mooi. Een heel ander bos dan in Nederland. Verder gelopen en via de SawMill Road weer terug naar mijn huisje. Onderweg weer een ander soort kaketoe gezien. Om 12 uur was ik er weer en heb nog maar een lekkere koffie gemaakt met een Nespresso apparaat en melkopschuimer. ‘s Middags naar Clare gereden, wat rondgekeken in de winkelstraat en bij de I-site informatie voor morgen opgehaald. Ik vertelde wat ik vanochtend gelopen had en ze zeiden dat in deze tijd niemand daar loopt. Te warm en te droog. Ben ik nou zo gek? Het is nog steeds een strakblauwe lucht en maximaal 24 graden vandaag. Verdere middag doorgebracht op mijn veranda onder het genot van een Riesling en kaas. Het valt me wel op dat ik deze reis minder contacten maak. Komt misschien door de soort accomodaties, maar ik vind de Australiërs ook wel wat stugger dan de Nieuw Zeelanders op mijn vorige reis. Maar verder amuseer ik me prima hoor. Wordt vervolgd.

Van Tintinara naar Clare Valley.

Zondag 4 maart. Vanochtend was er een mooie zonsopkomst. Vandaag weer een lange rit dus op tijd alles ingepakt en op weg. Het was onbewolkt maar nog maar 16 graden. De eerste 100 km weer langs die lange A8, later A1 tot Murray Bridge in een keer doorgereden. Nog steeds een dor en vlak gebied. Daar boodschappen gedaan. Supermarkten zijn ook hier op zondag open. In het winkelcentrum, waar de meeste andere winkels wel dicht waren, was WiFi. Dus maar even 2 verhaaltjes op mijn blog gezet, voor het geval ik op het volgende adres weer geen verbinding heb. Verder naar het noorden tot Palmer. Daar maar eens een kerkje op de foto gezet. Die zie je hier niet veel. Daarna werd het wat heuvelachtiger en later ook weer wat groener. Al die bomen met die woeste stammen, het blijft mooi. Volgens de kaart zou ik langs het Warren Reservoir komen. Een waterreservoir met een stuwdam. Toen ik over de brug reed, die er dwars overheen gaat was er alleen nog maar een klein stroompje te zien. De rest stond droog. Via de Barossa Valley Way naar de A20 en de navigatie gevolgd naar de Clare Valley. In Tarlee kwam ik de bekende bakery weer tegen en heb nog een cappuccino gehaald. Ik meldde me bij het restaurant van Skillogale Wines en ze wisten van mijn komst. Ik kreeg de sleutel van de Cottage Wren. Dat is zo’n klein vogeltje, of ik dat kende? Later opgezocht, is dus een winterkoninkje. Moest een eindje terug rijden en dan een steil weggetje in. Een mooi huisje in het bos met veranda op het noorden. Ik dacht, hier zal vast geen WiFi zijn, maar ja hoor, prima verbinding. Er lag een welkomstbrief voor me met de mededeling dat er in de koewlkast een fles Riesling en een bord met kaas en noten lag. Enjoy it, nou dat doe ik. Ik zou hier selfcatering hebben, maar tot mijn verbazing stond er van alles om een uitgebreid cooked breakfast te maken. Van die worstjes en spek en eieren kan ik wel een avondmaaltijd maken. Had ik net allerlei inkopen gedaan! Toen maar alle mail van de afgelopen dagen weggewerkt en eindelijk weer foto’s op mijn blog gezet. Gaat hier prima. Met de dochters en vriendinnen gebeld en daarna nog een wandelingetje in de omgeving gemaakt. Het is hier een mooi heuvelachtig wijngaarden gebied. Ook is er vlakbij een National park. Straks maar eens bestuderen wat hier allemaal kan. Nog steeds mooi weer met vandaag 26 graden. Het is hier een heel andere warmte dan in Nederland. Daar vind ik die temperatuur al gauw te warm, maar hier is het goed toeven.
Tot zover vandaag.